wykształcenie wyższe

См. также в других словарях:

• wykształcenie — n I 1. rzecz. od wykształcić. 2. blm «zasób wiedzy zdobytej przez kogoś (zwykle w jakimś zakładzie naukowym); zasób wiedzy określony programem zakładu naukowego, umożliwiający np. wykonywanie zawodu» Wykształcenie ogólne, zawodowe. Wykształcenie… …   Słownik języka polskiego

• wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy …   Słownik języka polskiego

• Mariusz Pudzianowski — Born February 7, 1977 (1977 02 07) (age 34) Biała Rawska, Poland …   Wikipedia

• inżynier — m IV, DB. a, Ms. inżyniererze; lm M. owie, DB. ów «specjalista mający wyższe wykształcenie, w określonej dziedzinie wiedzy technicznej» Inżynier budowlany. Inżynier chemik. Inżynier mechanik. Naczelny, główny inżynier. Inżynier budownictwa… …   Słownik języka polskiego

• kwalifikacja — ż I, DCMs. kwalifikacjacji; lm D. kwalifikacjacji (kwalifikacjacyj) 1. dziś zwykle w lm «wykształcenie, przygotowanie potrzebne do wykonywania zawodu, jakichś czynności; uzdolnienia, nadawanie się do czego» Odpowiednie, pełne, wyższe kwalifikacje …   Słownik języka polskiego

• uczony — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, uczeni {{/stl 8}}{{stl 7}} o człowieku: posiadający dużą wiedzę; oczytany, wykształcony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczony mąż. Celną uwagą zbił z tropu uczonego rozmówcę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień